Λύση για την πάλη με την απώλεια τρίχας

Για τις γυναίκες, η απώλεια τρίχας είναι διαφορετική. Δεν υπάρχει κανένα καθορισμένο σχέδιο για την αρρενογόνο απώλεια τρίχας των γυναικών, η οποία όπως MPB, εμφανίζεται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Οι γυναίκες μπορούν να πάσχουν από alopecia τα totalis και alopecia τα universalis ακριβώς όπως τους άνδρες. Οι γυναίκες μπορούν να δοκιμάσουν τη φαλάκρα μπαλωμάτων για τους ίδιους λόγους με τους άνδρες (πίεση, φτωχή διατροφή, κ.λπ.), καθώς επίσης και λόγω των ορμονικών αλλαγών από την εγκυμοσύνη και ορισμένες διατροφικές διαταραχές. Εντούτοις, όπως τα άτομα, η τρίχα θα αυξηθεί γενικά πίσω.

Η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για να μεταχειριστούν alopecia εξαρτάται από την αιτία της απώλειας τρίχας, την έκταση της απώλειας και τη μεμονωμένη απάντηση. Γενικά, η επεξεργασία είναι λιγότερο αποτελεσματική για τις πιό εκτενείς περιπτώσεις της απώλειας τρίχας.

Η απώλεια τρίχας και η λεπταίνοντας τρίχα μπορούν να παρουσιαστούν επάνω από ποικίλους διαφορετικούς όρους. Αν και, πολλοί ερευνητές καρφώνουν ακόμα την μεγαλύτερη μέρος της επίπληξης στη γενετική. Ο πιό κοινός τύπος απώλειας τρίχας αναφέρεται ως «απώλεια τρίχας σχεδίων» (αρρενογόνο alopecia). Πολλές φυσικές επεξεργασίες απώλειας τρίχας υπάρχουν που μπορούν να βοηθήσουν να εξετάσουν την απώλεια τρίχας σχεδίων. Απαριθμημένοι κατωτέρω είναι άλλοι όροι που μπορούν να προκαλέσουν την απώλεια τρίχας και τη λεπταίνοντας τρίχα.

Η τρίχα είναι σας δικοί, και ακριβώς όπως την όλη τρίχα σας που αυξάνεται, μπορεί να πλυθεί, κατσαρωμένος, καθαρισμένος, και όρισε όπως επιδιώκεται. Μόλις ολοκληρωθούν οι μεταμοσχεύσεις, καμία πρόσθετη συντήρηση δεν απαιτείται.

Η μεταμόσχευση τρίχας μπορεί να γίνει και στους ασθενείς με την προηγμένη φαλάκρα και νωρίτερα την εκλέπτυνση. Οι νεώτερες θεραπείες ανδρών όπως Propecia ή και ανδρών και γυναικών, όπως Rogaine πρέπει να εξεταστούν επίσης ειδικά στους ασθενείς με νωρίτερα να λεπτύνουν ως αυτά τα φάρμακα συχνά αργά σημαντικά την πρόοδο της απώλειας τρίχας. Γενικά, η μεταμόσχευση τρίχας δεν εξετάζεται για τους ασθενείς νεώτερους από τη μέση δεκαετία του '20 τους λόγω της δυσκολίας στην πρόβλεψη της τελευταίας έκτασης της απώλειας τρίχας.

πλήρες άρθρο...

Το εμμηνόπαυση-ποιο είναι επόμενο;

Οι περισσότερες γυναίκες σκέφτονται την εμμηνόπαυση ως χρόνος της ζωής όταν τελειώνουν οι εμμηνορροϊκές περίοδοί τους. Αυτό εμφανίζεται συνήθως κατά τη διάρκεια της μέσης ηλικίας, όταν δοκιμάζουν επίσης οι γυναίκες άλλες ορμονικές και φυσικές αλλαγές. Για αυτόν τον λόγο, η εμμηνόπαυση καλείται μερικές φορές «αλλαγή της ζωής».

Σαν πτώση επιπέδων οιστρογόνου, η φυσική μείωση λιπαντικών του κόλπου. Η επένδυση του κόλπου γίνεται βαθμιαία λεπτύτερη και λιγότερο ελαστική (λιγότερο ικανός να τεντώσει). Αυτές οι αλλαγές μπορούν να αναγκάσουν το φύλο για να είναι ανήσυχο ή επίπονο. Μπορούν επίσης να οδηγήσουν στην ανάφλεξη στον κόλπο γνωστό ως ατροφικό vaginitis. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να καταστήσουν μια γυναίκα πιθανότερη να αναπτύξει τις κολπικές μολύνσεις από τις μολύνσεις ζύμης ή βακτηριακό overgrowth και ουρικών κομματιών.

Εντούτοις, τα πρόσφατα στοιχεία έχουν δείξει ότι υπάρχουν μερικοί κίνδυνοι που συνδέονται με τη χρήση αυτών των φαρμάκων. Η θεραπεία οιστρογόνου μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων, του κτυπήματος, του καρκίνου του μαστού και θρόμβων αίματος σε έναν μικρό αριθμό γυναικών. Αφ' ενός, αποτρέπει τα σπασίματα και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου κόλου. Επομένως, η απόφαση να χρησιμοποιηθεί η θεραπεία αντικατάστασης ορμονών για να μεταχειριστεί τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι μια μεμονωμένη απόφαση. Μια γυναίκα πρέπει να μιλήσει στο γιατρό της για τους κινδύνους και τα οφέλη θεραπείας αντικατάστασης ορμονών για την.

Το Etidronate (Didronel), alendronate (Fosamax) και άλλα παρόμοια φάρμακα είναι τα αποτελεσματικότερα φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για και να προλάβουν και να θεραπεύσουν την οστεοπόρωση. Αυξάνουν την πυκνότητα κόκκαλων και μειώνουν τον κίνδυνο σπασιμάτων.

Πολλές γυναίκες με το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο έχουν την υψηλή ζάχαρη και τις υψηλές γαλακτοκομικές παχιές εισαγωγές, και οι δύο από τις οποίες χαμηλότερες τιμές μαγνήσιου στο αίμα. Το συμπληρωματικό μαγνήσιο εμφανίζεται να είναι μια ανάγκη, ιδιαίτερα στα πρόσωπα που παίρνουν λίγο μαγνήσιο από το ύδωρ τους.

Μια ανεπάρκεια της προγεστερόνης μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου (PMS) και των menopausal ταλαιπωριών, και μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης.

πλήρες άρθρο...

Θα έπρεπε να αφήσετε την ανησυχία ανησυχίας εσείς;

Ο φόβος και η ανησυχία είναι ένα κανονικό μέρος � ακόμη και ουσιαστικό � της ζωής. Μας προετοιμάζουν για τον κίνδυνο, που δημιουργεί τις φυσιολογικές αλλαγές που επιτρέπουν σε μας για να αποκριθούν αποτελεσματικά σε μια απειλή. Ο φόβος είναι πολύ απλός. Προκύπτει σε απάντηση στον άμεσο κίνδυνο, έτσι είναι συνήθως απροσδόκητο, πολύ έντονο, και περιορισμένος στην κατάσταση προκείμενη. Η απάντησή σας στο φόβο, όπως το άλμα από την πορεία ενός επικείμενου αυτοκινήτου, επιλύει γρήγορα την κατάσταση.

Μια δυσαναλογία σε αυτούς τους νευροδιαβιβαστές μπορεί να προκαλέσει μια αντίστοιχη μετατόπιση στις σκέψεις μας. Αλλά ισχύει η αντιστροφή επίσης; Μπορεί μια καθορισμένη αλλαγή στη σκέψη μας να αλλάξει τη χημεία στον εγκέφαλο; Πολλοί εμπειρογνώμονες είναι πεπεισμένοι ότι αυτό ισχύει και η συμπεριφοριστική θεραπεία που στοχεύει στην αλλαγή των αντιδράσεών μας, στην πραγματικότητα, θεραπεύει πολλά προβλήματα. Πράγματι, για μερικές αναταραχές, όπως οι φοβίες, αυτός ο τύπος θεραπείας παραμένει η αποτελεσματικότερη εναλλακτική λύση.

Οι ψυχίατροι ή άλλοι παθολόγοι μπορούν να ορίσουν τα φάρμακα για τις αναταραχές ανησυχίας. Αυτοί οι γιατροί συνεργάζονται συχνά στενά με τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς, ή τους συμβούλους που παρέχουν την ψυχοθεραπεία. Αν και τα φάρμακα δεν θα θεραπεύσουν μια αναταραχή ανησυχίας, μπορούν να κρατήσουν τα συμπτώματα υπό έλεγχο και να επιτρέψουν σε σας για να οδηγήσουν μια κανονική, εκπληρώνοντας ζωή.

Αν και υπάρχουν πολυάριθμες χημικές ουσίες που εκτελούν τις ζωτικής σημασίας λειτουργίες μέσα στον εγκέφαλο, τρεις βασικές χημικές ουσίες, ή οι νευροδιαβιβαστές, φαίνονται οι κρισιμότεροι στη ρύθμιση αυτής της διαδικασίας και τη διατήρηση της ισορροπίας: σεροτονίνη, η οποία συσχετίζεται με την ανησυχία, την κατάθλιψη, και την επιθετικότητα ντοπαμίνη, η οποία έχει επιπτώσεις στην αντίληψη πραγματικότητας και την ευχάριστη εμπειρία και norepinephrine, το οποίο έχει επιπτώσεις στην προσοχή, τη συγκέντρωση, και τη διάθεση.

πλήρες άρθρο...